مامان از کودکی هام بگو

جمعه 18بهمن ماه 92 متفاوت ترین  جمعه ای بود که تا بحال تو ی عمر چندساله ام  تجربه کردم. اولین جشن فارغ التحصیلی پسر گلم بود. یه دوهفته ای باهم نقشتو توی خونه تمرین کردیم. البته بهتره بگم تمرین کردم. دریغ از تکرار تو ووای از تکرارهای من. روز جشن سرتا پا اظطراب بودم.  ساعت 3 زمان شروع جشن بود. باسلام وصلوات از زیر قران ردت کردم.  بابایی به کارام خندید. گفتم تو درکم نمی کنی . نمی دونی چه حسی دارم. این اولین پله شروع موفقیت پسرمه. هر3 تایی راهی شدیم. می تونستیم فقط یه مهمان بیاریم. خاله جون و صدفی ام اومدن. خداروشکر. همه چی خوب بود. از لحظه ای که رسیدیم با بچه ها و آرزو جون رفتین تا آماده بشین. دل تو دلم...